De voortgang (1)

Ik ben al vertrokken….

Tenminste in mijn hoofd, fysiek ben ik nog steeds in Almere. Maar op de eerste dag van mei is het echt zover. Dan gaan we op weg naar Marokko, eerst nog voor 14 dagen maar de kans is groot dat we binnen een maand daarna echt de oude schoenen weg gaan gooien en gaan onderzoeken hoe de nieuwe passen. Dat lijkt een hele stap maar persoonlijk ben ik eigenlijk al weg.

Waarom wil ik weg?

De belangrijkste reden zijn de kleinkinderen, maar er zijn meer redenen. Zo is de financiële zekerheid ook van belang met het inkomen dat we hier hebben (en daar houden) is het leven daar nog makkelijker. Ook de wens om gelijkvloers te wonen speelt mee het kan hier ook maar niet zo makkelijk op de huidige woonmarkt. Verder ben ik het hier wel een beetje zat, al die lange tenen al die korte lontjes maken het niet aangenamer. Je kunt beter niets meer zeggen dan weet je zeker dat je er geen gelazer mee krijgt. Ook de situatie in de Oekraïne speelt mee, je weet nooit hoe dit verder zal gaan en mocht het escaleren (wat ik vanzelfsprekend niet hoop) dan verwacht ik in Marokko veiliger te zitten.

Is er dan niets wat ik zal missen?

Natuurlijk ik laat een aantal familieleden achter. Als eerste onze oudste zoon, verder mijn jongere broer, mijn schoonmoeder en mijn schoonzuster en zwager en nichtje Tessa. Verder is er niet zo veel wat we echt achterlaten.

Is Marokko ideaal?

Nee zeker niet. Het is er te warm, de cultuur is nogal anders en ik versta de taal niet. Dat laatste is nog het kleinste probleem een taal is te leren maar aan de cultuur zal ik niet veel kunnen veranderen en aan de temperatuur al helemaal niet. Verder zijn er nog wel wat andere zaken maar het belangrijkste is wij hebben elkaar.

Vervolg

Volgende week zijn we dus in Marokko, ik zal van daar een nieuwe blog schrijven.