De reis gaat door 

Vandaag is het 23 maart. Ook in Marokko is de lente begonnen. Niet dat je er veel van merkt want het merendeel van de dagen in de winter was de temperatuur toch aangenaam en regen is er ook niet zo erg veel gevallen. Vandaag wordt het 22 graden met veel zon. Volgende week met 31 graden de eerste wat wij in Nederland een tropische dag zouden noemen. Het mooie van de winter in Marokko is dat er altijd wel iets in bloei staat. De bougainville bloeit eigenlijk het hele jaar door en inmiddels staat ook de mimosa in bloei. 

Vorderingen 

Inmiddels hebben wij een stuk land op het oog. Niet zo ver van onze huidige woning vandaan wel in een wat ruimer opgezette wijk. Het gaat om een stuk van 486m2 waarvan iets minder dan de helft bebouwd mag worden (kennelijk zijn er ook in Marokko regels|). Op zich moet dat voldoende zijn voor een ruim huis, een zwembad en een mooie tuin. De maximale bouwhoogte is twee verdiepingen (maar door wel of niet voor een souterrain te kiezen kan dat nog iet s hoger uitpakken. Boven is er dan voldoende ruimte voor een dakterras en zonnepanelen. In de loop van deze maand willen we de koop afronden en kunnen we wat verder over het huis nadenken. 

De taal 

Eigenlijk vind ik dat ik de taal inmiddels een beetje zou moeten spreken (iets wat ik in Nederland ook verwacht van nieuwkomers). Maar dat is wel enigszins een probleem. Iedereen spreekt hier Marokkaans (maar dat is geen geschreven taal), veel mensen spreken ook Arabisch (lastig) en deze mensen spreken meestal ook Frans. Mijn Frans is niet echt goed maar als het moet dan kom ik er een heel eind mee. Doordat het nagenoeg altijd wel lukt om er in het Frans uit te komen is het wat lastiger om Marokkaans en/of Arabisch op te pakken. Overigens was ik begonnen om mijn Frans wat bij te spijkeren (ik gebruik Babbel) maar toen ik wat minder goed nieuws over mijn gezondheid kreeg daalde de animo. Binnenkort toch maar weer oppakken, het kost niet veel tijd en helpt me wel om de mensen hier wat beter te begrijpen. 

Tijdsverschil

Vandaag begint in Marokko de ramadan. Om een of andere reden is daarom het afgelopen weekend de tijd verzet. Hier lopen we nu een uurtje achter in vergelijking met Nederland. Als in Nederland aanstaand weekend de zomertijd in gaat dan wordt het verschil nog een uur groter, dus als het bij jullie dan 8:00 is en je geniet van je ontbijt dan lig ik nog op een oor en probeer nog wat te slapen. Ik ga er vanuit dat na afloop van de ramadan de tijd hier weer wordt verzet en dat het verschil dan nog maar 1 uur is.

Op school 

De kinderen zijn inmiddels wat beter aan de school gewend, beginnen de taal (ze hebben Franse, Engelse en Arabische les en de kinderen spreken met elkaar Marokkaans) steeds beter op te pakken. Ze zitten inmiddels ook op zwemles zodat ze van de zomer wat vrijer zijn als we naar het zwembad gaan. Ze vinden het niet altijd leuk, maar over het algemeen gaat het wel goed op school. 

Mijn gezondheid 

Ik zal jullie er niet iedere keer mee lastig vallen, het is zoals het is. Maar de oncoloog in Marokko is tevreden over de bloedwaarden en optimistisch (althans die indruk krijg ik) over het vervolg. Ik heb geen last van bijwerkingen, ben wel erg moe en heb nogal wat pijn. De grootste kopzorg is op dit moment Menzis, ze doen niet makkelijk als het gaat om het wel of niet vergoeden. Op zich begrijpelijk maar het zou allemaal wat eenvoudiger kunnen. Maar goed, we gaan het zien.  

Ondertussen in Nederland

Afgelopen woensdag met belangstelling gekeken naar de verkiezingsuitslagen. De uitkomst maakt mij niet blij. Een partij die niet veel meer standpunten heeft dan over stikstof (ja ik heb het programma gelezen) werd de grootste in alle provincies. De polarisering zet kennelijk door. Zondag was het wat aangenamer om naar de Nederlandse TV te kijken, eindelijk zag ik Feyenoord weer eens winnen in Amsterdam. Gevolg een voorsprong van 6 punten in de competitie. Dat moet toch lukken zou je zeggen. In elk geval een goede reden om het nog minimaal een paar maanden vol te houden.